ฟรันซ์ เพเทอร์ ชูแบร์ท ( Franz Peter Schubert )
ฟรันซ์-เพเทอร์ เกิดที่เมืองลิชเทนทัล (Lichtenthal) ใกล้กับกรุงเวียนนา ประเทศออสเตรีย เมื่อปี พ.ศ. 2340 (ค.ศ. 1797) บิดาของเขา ฟรันซ์-เธโอดอร์ เป็นครูโรงเรียนมัธยม
ได้สอนให้เขาเล่นไวโอลินเป็นเครื่องดนตรีชิ้นแรก ในขณะที่อิกนาซ (Ignaz) พี่ชายได้สอนเปียโนให้แก่เขา ระหว่างปี พ.ศ. 2351 ถึง พ.ศ. 2356 (ค.ศ. 1808 - 1813)
เขาได้เป็นนักร้องในวงประสานเสียงประจำวิหารหลวงแห่งกรุงเวียนนา และได้เข้าเรียนที่โรงเรียน Konvitk (โรงเรียนฝึกหัดนักร้องเพื่อวิหารและราชสำนัก)
เขาจึงได้เป็นศิษย์ของอันโตนีโอ ซาลิเอรี (Antonio Salieri) ผู้อำนวยการวงดนตรีประจำราชสำนัก
ระหว่างช่วงเวลาที่เขาเข้ารับการศึกษาที่นี่ เขาได้เริ่มประพันธ์เพลง โดยเริ่มจากบทเพลงสำหรับเปียโนตั้งแต่ปี พ.ศ. 2353 (ค.ศ. 1810)
ต่อมาก็แต่งเพลงสำหรับวงสตริงควอเต็ตที่ใช้เครื่องสายอย่างน้อยแปดชิ้น รวมถึงเพลงโหมโรง รวมทั้งบทเพลงประเภทอื่น ๆ ในปี พ.ศ. 2356 (ค.ศ. 1813)
เขาได้รับอิทธิพลอย่างมากจากโวล์ฟกัง อะมาเดอุส โมซาร์ท ในการประพันธ์ซิมโฟนี สองปีต่อมาจึงได้ประพันธ์อุปรากรเรื่องแรก, เพลงสวดบทแรก
และผลงานชิ้นเอกของเขาที่เป็นเพลงร้อง (Lied) ชื่อเพลง Marguerite au rouet จาก Gretchen am Spinnrade
ไม่กี่ปีต่อมาที่ประเทศฮังการี เขาได้กลายเป็นพ่อทูนหัวให้กับบุตรของเค้าท์แห่งเมืองเอสเตอร์ฮาซี ได้พบรักที่ไม่สมหวัง และได้กลับมาใช้ชีวิตที่กรุงเวียนนาอีกครั้ง
ทั้งชีวิตของเขาได้อุทิศให้กับดนตรี, การแต่งเพลง และการสังสรรค์กับเพื่อนฝูง (กลุ่มสหายของชูแบร์ท) ในร้านทำขนมที่กรุงเวียนนา
ในปี พ.ศ. 2365 (ค.ศ. 1822) ชูแบร์ทป่วยด้วยโรคซิฟิลิส บางคนเชื่อว่าเขาเป็นพวกรักร่วมเพศ สุขภาพของเขาทรุดโทรมลงเป็นอันมาก
แต่เขาก็สามารถประพันธ์บทเพลงอันไพเราะออกมาได้จากการเฉียดตายและความทรมานจากความตาย (การเดินทางในฤดูหนาว ควอร์เต็ตหมายเลข 14 ชื่อ
หญิงสาวกับความตาย) ชูแบร์ทเสียชีวิตเมื่อปี พ.ศ. 2371 (ค.ศ. 1828) เพื่อตอบสนองคำขอร้องสุดท้ายขอเขา ชูแบร์ทได้ถูกฝังใกล้กับหลุมฝังศพของลุดวิจ ฟาน เบโทเฟน
ผู้ที่ชูแบร์ททั้งรู้สึกดึงดูด และรังเกียจมาตลอดชีวิต
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น