นักดนตรีเอกของโลก

อันชนใดไม่มีดนตรีกาล 

ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก

อีกใครฟังดนตรีไม่เห็นเพรา

เขานั้นเหมาะคิดกบฎอัปลักษณ์

ฤๅอุบายเล่ห์ร้ายขมังนัก

มโนหนักมืดมัวเหมือนราตรี

อีกดวงใจย่อมดำสกปรก

ราวนรกเช่นกล่าวมานี่

ไม่ควรใครไว้ใจในโลกนี้

เจ้าจงฟังดนตรีเถิดชื่นใจ 

 

                                            อันดนตรีมีคุณทุกอย่างไป     ย่อมใช้ได้ดังจินดาค่าบุรินทร์

                                           ถึงมนุษย์ครุฑาเทวราช         จัตุบาทกลางป่าพนาสิน

                                           แม้นปี่เราเป่าไปให้ได้ยิน       ก็สิ้นสุดโทโสที่โกรธา